Wanneer is veel liefde teveel liefde? Hoe balanceer je liefde tussen grenzeloosheid en grenzen stellen? Zit er überhaupt iets tussen ‘aan’ en ‘uit’?
In de (geheel Twents gesproken) film De Beentjes van Sint-Hildegard, volgen we een familie waarvan de leden elk op eigen wijze omgaan met hun relaties, al herken je zeker wel doorgegeven patronen.

En hoe kom je los uit ingesleten patronen? De meest elegante manier is om samen, met elkaar proberen het script te herschrijven. Personage Jan, gespeeld door Herman Finkers, doet hiertoe voorzichtige pogingen, wanneer zijn huwelijk met Gedda hem na 35 jaar begint te benauwen.
Maar wat gebeurt er wanneer je eigenlijk helemaal niet zo goed weet wat je nu precies wilt? Jan wil niet op de oude voet doorgaan, maar wil ook niet echt breken met het oude. En dat levert een tragikomische klucht op.
Ook dochter Liesbeth heeft zich voornamelijk gericht op wat ze níet wil in haar relatie, met alle gevolgen van dien. Zoon Peter lijkt de enige die niet onder de plak zit in zijn relatie, maar of dat werkelijk zo is?

De beentjes van Sint-Hildegard herinnert je er met een knipoog aan om dat wat je nog graag wilt doen niet eindeloos voor je uit te blijven schuiven. En dat er niemand is die je tegen kan houden, alleen jijzelf.

Ik bezoek regelmatig de (online) bioscoop en schrijf over de films die mij om welke reden dan ook opgevallen zijn. Niet om films te recenseren of om je naar de bioscoop te laten gaan. Mijn doel is om te oefenen in schrijven en om je mogelijk op een andere manier te laten kijken.