Laatst heb ik iets gedaan wat ik niet snel doe.
Ik heb iemand op LinkedIn uit mijn netwerk verwijderd. Laat ik hem Piet noemen.

Het viel me de laatste tijd op dat Piet zijn pensionering aan leek te grijpen om eens flink ongefilterd zijn mening te verkondigen. Zo kreeg een concullega onder een jubelbericht over een gewonnen award een sneer van Piet – in zijn optiek was er geen slechter bedrijf in die branche. Waar is dat voor nodig, vroeg ik mij in stilte af. En scrollde verder.
In de loop der tijd zag ik Piet verschillende keren tekeergaan tegen deze en gene. Maar ik zweeg telkens en scrollde verder.
Een tijdlang zag ik hem niet op LinkedIn. Tot kortgeleden. Ik zag dat Piet had gereageerd op een vraag van iemand. En niet alleen dat, Piet had ook gereageerd op degenen die weer op hem hadden gereageerd. Ik schrok van Piets scheldwoorden en persoonlijke aanvallen. Toen heb ik hem verwijderd uit mijn netwerk.

Pas daarna ging ik nadenken.
Wat betekent het eigenlijk, om met elkaar een netwerk te vormen? Zitten daar niet evengoed plichten aan, net zoals bij elke relatie?

Op Instagram heb ik verschillende keren geconstateerd dat ik een volger kwijtgeraakt was. En steevast vraag ik mij dan af waarom.
Heb ik iets gezegd of gedaan dat verkeerd gevallen is? Had diegene iets anders van mij verwacht en zo ja, wat dan? Heb ik onbewust een verkeerde indruk gewekt en op welke manier heb ik dat gedaan? Hadden we er samen uit kunnen komen als diegene mij maar bericht gestuurd had? Of had ik er op z’n minst iets van kunnen leren, iets uit mee kunnen nemen voor een volgende keer?
Ik heb best wel wat keren gedacht dat ik een kort afscheidsberichtje fijn zou vinden: ‘Hoi Sharon, ik ontvolg je omdat …’
Wanneer je met iemand samen op pad bent, ga je er toch ook niet zomaar, zonder iets te zeggen opeens vandoor?

Ik ging mij afvragen op Piet misschien gehackt was. Dat iemand misschien uit Piets naam allerlei akeligheden online slingert, terwijl Piet offline rustig van zijn pensioen aan het genieten is. Onwetend van het feit dat iemand zijn reputatie aan het verpesten is. Omdat iedereen in zijn netwerk zwijgt en verder scrollt. Of hem verwijdert.
Misschien is er iets aan de hand met Piet. Is er iets in hem geknapt. Heeft hij juist heel sterk behoefte aan contact, steun en begrip. Niet zelden verjagen we met ons gedrag precies datgene waar we het meest naar snakken.
Maar ik weet het niet. En ik zal het ook niet weten, want ik heb Piet verwijderd. Gecanceld.
Waarom eigenlijk? Omdat ik bang ben dat zijn gedrag besmettelijk is? Omdat ik bang ben met hem geassocieerd te worden? Bang voor wat mensen dan van mij zullen vinden?

Misschien vind je nu dat ik dit veel te zwaar opneem. Maar in deze vluchtigheid van online aantrekken/afstoten zit een heel echt probleem.

We hebben dankzij de online wereld enorme netwerken, maar hoe sterk is de onderlinge verbinding? Wie blijven bij je staan, wie geven je eerlijke feedback, ook wanneer je daar niet om vraagt?
Doen we dat zelf nog? Investeren we werkelijk in onze relaties, of zappen we verder wanneer het moeilijk wordt? Waarom zouden we zoveel tijd en moeite steken in dat ene druppeltje, als er een hele oceaan is waar we uit kunnen putten?

Maar ik vraag me af: ís er wel een hele oceaan, of enkel ontelbare malen datzelfde ene druppeltje?