Wanneer we beginnen te beseffen dat iets niet eeuwig duurt, zetten we onze zintuigen meer open.
De vanzelfsprekendheid gaat af van zelfs het meest alledaagse.
Er is geen sprake meer van ‘dat zoek ik straks nog wel even op‘, of ‘daar kom ik nog wel op terug‘.
Het hier en nu is alles waar je zeker van bent.

Onlangs betrapte ik mijzelf erop dat ik niet werkelijk luisterde naar de teachings van een Navajo elder. En daar schrok ik van.
Vroeger moest je soms wel dagenlang reizen om de wijze mannen en vrouwen te raadplegen, tegenwoordig hebben zij een eigen Youtubekanaal. Wijsheid on command, wanneer het ons maar uitkomt. We hoeven er niets voor te doen.
En dan heeft deze wijze man in kwestie zijn teachings nota bene in kleine stukjes gedoseerd, allemaal minder dan 10 minuten en nóg kon ik het niet opbrengen om daar met onverdeelde aandacht naar te luisteren.
Juist omdat het geen moeite kost. Ik kan de video pauzeren en terugspoelen.
Er is geen schaarste, geen urgentie.

Wanneer je de bloei van de ene bloem hebt gemist, dan komt er wel weer een andere. Heb je de zon vanochtend niet zien opkomen, dan is er morgen weer een dag.
Maar de werkelijke schoonheid vinden we niet door de vanzelfsprekendheid van overvloed. Schoonheid vinden we door schaarste.
Het meest schaarse en daarmee het kostbaarste dat we kennen, is tijd.
Hoe rijk we ook zijn, niemand kan tijd bijkopen. En met het klimmen van de jaren, wordt je tijd steeds kostbaarder.

Ik weet het, dit is allemaal geen nieuwe informatie. Het oudste verhaal dat we kennen, het epos van Gilgamesj, spoort ons al aan om met volle teugen te genieten van leven en geen tijd te verspillen met vechten tegen de dood.
En sindsdien hebben wij mensen talloze verhalen gemaakt, in vele vormen, met precies diezelfde aansporing.
Maar nu we voelbaar in het najaar beland zijn, wint deze boodschap als vanzelf aan kracht. We zien de eindigheid zich voor onze ogen afspelen.

Vecht niet tegen de eindigheid. Het is een zinloze strijd.
Merk de schoonheid op die vergankelijkheid in zich meedraagt.
Eindigheid maakt ons aandachtig. En doet ons ervaren dat we leven.