In mijn netwerk op LinkedIn wordt steeds meer gedaan met en geschreven over kunstmatige intelligentie.
Sommigen zijn terughoudend. Zij zijn van mening dat alleen mensen het ambacht van schrijven kunnen beheersen.

Anderen voorspellen dat straks het merendeel van het beeldmateriaal wordt gemaakt en teksten worden geschreven door kunstmatige intelligentie.
Hoeft niemand meer zelf een afbeelding te creëren of te zwoegen op een goede tekst.
We hoeven alleen maar te bestellen wat we willen zenden.
Lekker makkelijk.

Misschien wel. Maar met al die focus op vorm dreigen we de werkelijke inhoud, het oorspronkelijke doel van verhalen uit het oog te verliezen.
En daarmee doen we onszelf gruwelijk tekort.

Met het vertellen van een verhaal deel je een stukje van jezelf. Je hebt iets zó persoonlijks doorleefd, dat het alle mensen raakt. Die ervaring is kostbaar.
‘What is most personal, is most universal,’ zei Carl Rogers, grondlegger van de humanistische psychologie.

Op Twitter las ik onlangs een vraag van NRC-columniste Japke D. Bouma:
‘Voor iedereen die (net) een baby heeft gekregen: wat had je VOORAF WEL willen weten? En wat juist niet? En qua kraambezoek: wat wil je liever NIET horen aan ‘adviezen’ en verhalen? En wat juist WEL?’

Als je de reacties leest, zie je herkenning onderling, wat altijd voor verbinding zorgt: gelukkig ben ik niet de enige. 
Ook leren niet-ouders zoals ik hiervan: een ovenschotel is meer welkom dan het zoveelste rompertje. Daar sta je niet bij stil als je het niet zelf ervaren hebt en je hoort het van geen enkele marketeer als je op zoek gaat naar een kraamcadeau.

De reden dat we verhalen vertellen, in welke vorm ook, is om elkaar te helpen. Te leven en te overleven, op fysiek, emotioneel en spiritueel gebied.
Dat was al zo vanaf het allereerste begin van de mensheid.
‘Deze besjes zijn giftig, het sap van deze plant helpt tegen sombere gevoelens, en als je deze paddestoelen eet, opent het hele universum zich voor je.’

Wereldwijd werden er in 2020 elke minuut 259 baby’s geboren.
Wereldwijd stierven er in 2020 elke minuut 108 mensen.
Al die geboortes en al die overlijdens waren uniek. De fenomenen zelf zijn oeroud (of juist tijdloos), maar in deze vorm gebeurde dit bij al deze mensen nooit eerder en ook nooit weer. En dat maakte stuk voor stuk gloednieuwe ervaringen.
Verhalen zijn meer dan simpel vermaak, gaan dieper dan een opsomming van droge feiten, en het gaat ook niet om een zoveel-stappenplan à la weet-je-wat-jij-zou-moeten-doen.
Het zijn menselijke ervaringen die we met elkaar delen. Handreikingen waarmee we elkaar zeggen: ‘Kom maar. Ik heb dit stuk eerder bewandeld, ik ben bij je. Jij kunt dit.’

Wanneer we elkaar helpen met (over)leven uitbesteden aan een robot, verliezen we onze eigen menselijkheid. Vrij naar George Orwell (Animal Farm):

“The creatures outside looked from robot to human, and from human to robot, and from robot to human again; but already it was impossible to say which was which.”

Bron geboorte- en sterftecijfers:
https://www.indexmundi.com/world/birth_rate.html
https://www.indexmundi.com/world/death_rate.html